Read more

 دوجی برسی

ڈاکٹر سیّد دیوان تنویر بخاری

ہراوہ ذات جیہڑی اوہدی ذات چوں نکلدی اے اوہنوں کُن کہندے نیں،جیویں کُن آکھیا ایویں ای فَیَکو ن ہو گیا۔

ہر لذت وچ ذات دا ہونا دلیل اے کہ اوہ مکمل حیات دا وجود اے جیہڑا کُن توں نکلیا۔

اوہدی ذات ساریاں ذاتاں توں پاک اے کیوں جو ذات دا مجموعہ نفساں نال جڑ کے بن دا اے۔کیہ بس بھکھ ای باقی بچدی اے کیہ بھکھ لئی کوئی لفظ ہور ورتیا جا سکدا اے، نہیں بھکھ ای بچدی اے باقی جے بھکھ دا اَنگ بھکھاں نال جڑیا ہوئے۔

ہجر دا لمّاں پینڈا کدی وی نہیں مُک سکدا بھلا کِہندا ہجر ماں پیو دا ہجر، رب تاں ہر ساہ نال نظریں آوندا اے پر ایہناں ساہواں وچ مَرے ہوئے پکھاں دا کوئی وی رنگ روپ نظر نہیں آوندا۔ جے ایہہ رنگ روپ میرے ساہواں نال وس رہیا ہوندا تے اج میں لفظ ہجر نوں یاد نہ کردا۔ میرے ساہ بس میرے رب جوگے رہ جاندے۔ میرا دُنیا تے ہونا ای بس ہجر والیاں دی یاد دا گھمن گھیرا اے۔ ابو تے کہندے سن فنا ای بچدی اے باقی، تے فیر جے فنا ای اے تے ہجر کیہڑا۔تنویر ہوراں دیاں ایہو ای گلاں ہجر دے اکلاپے نوں ہوا دے کے میری روح نوں تیز گرم ہوا دے بُلیاں وانگ گرما جاندیاں نیں۔

اوہ زندگی جیہڑی 1939ء توں شروع ہوئی تے 2023ء وچ اپنا وجود چھڈ کے اپنے رہبروَل ٹر پئی، اوہدے جیون دی ٹھنڈی گرم چھاں میرے جیون دا حصہ بنی تے فیر ایس حصے نوں وچھوڑا دے کے میرے جیون توں وکھ ہو گئی۔

1939ء توں 2023ء تیکراں تنویر ہوارں دے دُکھ سُکھ تے کم کاج سبھو اک ای جھٹکے وچ کن تو ں فیکون ہو گئے۔ہجر دے ایہہ ویلے کدی وی نہیں مُکنے، میں وی اک دن ہجر ہو جانا تے فیر نواں ہجر نویں حیات نصیب ہونی۔

تنویر دے مُکھ نوں ویکھ لواں! ہاں اوہ ویکھو ہجراں دا وڈ وڈیرا کیویں نمے جہے مہاندرے نال مسکرا رہیا اے۔ ویکھو بھلا تہانوں وی ہجر ای لگ رہیا اے یا تنویر!!! بس ایہو ای مشاہدہ ہوندا اے کسے نوں صورت تے کسے نوں ہجر والا، ویکھو ہاں بھلا تہاڈی وی اکھ نمی جہی گلی ہوئی اے، ہو سکدا اے تہاڈی اکھ تہانوں اپنے کسے یار نوں یاد کر کے گلی ہوئی ہووے۔

ہاں جیویں تنویر ہوراں نیں اپنی ماں مرن تے اک ای مصرع آکھیا سی ”انگاں نالوں انگ ٹُٹن دی واج سنیجدی رہ سی“ تہانوں وی اوہو انگ ٹُٹن دی واج آئی ہونی اے جیہڑی تہاڈی وی اکھ بھج گئی۔

تنویرہوراں دا کم اکھراں دی صورت وچ تنویر دی علمی شکل بن دا ہویا دِسدا اے۔ آپ دا مُکھ کدی ایم اے کدی ایل ایل بی تے کدھرے پی ایچ ڈی کرن والیاں دی قلم ہیٹھ مُکھ دی صورت چ نظر آوندا اے۔ ایتھے فیر آپ دا اک شعر ہجر نوں تازا کردا اے آپ فرماندے نیں ”ہیسی گھنڈ تک جنہاں دی بانہہ لمی پایا اونہاں وی نہیں دیدار تیرا، ٹُنڈا مٹی مناکھی دا بُت ہو کے نقشہ کیویں میں لواں اسار تیرا“۔

میں جتھوں وی تنویر ہوراں دی محبت دی گل شروع کرناں اوتھے ای ہجر آ کھلوندا اے۔ کوئی کسراں آپ نوں جانے، اوہو ای ذات جان سکدی اے جیہڑی آپ وچ فناء ہو جائے۔ تنویر ہوراں اپنی حیاتی وچ 4100کتاباں لکھ کے ایہہ سنیہا دِتا کہ علم راہیں چانن کرنا ہر کسے دا کم اے تے علم ای ہجر دے دُکھ توں بچا سکدا اے۔

انا للہ وانا علیہ راجعون

جیویں ساہ مُکے اویں ای ایہہ اکھر منہ چوں نکلے تے ساریاں خوشیاں غماں دے پرچھاویں وچ ڈب گئیاں، اباجی دے دِتے ہوئے حوصلے تے ہمت اک آہ نال مُک گئے۔

کیہڑیاں چیخاں اوہ چیخاں جیہڑیاں اندر ای اندر رہ گئیاں تے اج تیکراں خاباں خیالاں وچ اوہدا دُکھ چھڈ گئیاں۔کیہ کراں دُکھ رج کے وی مناواں تے فیر وی ہجر ای نصیب ہوناایں۔

آؤ ابا جی ہتھاں وچ ہتھ پاکے بَنّے چلیے۔ آہ بس 

خیال ای خیال۔